Goud zit op blijvende recordkoers

Veel goudbeleggers zijn momenteel in een uitgelaten stemming. De prijs van een ounce van het edelmetaal heeft voor het eerst de grens van 4.000 dollar doorbroken. Een record – en niet het enige: van januari tot oktober steeg de prijs met meer dan 53 procent (op 8 oktober 2025), de sterkste stijging sinds 1979.

Goud presteerde in deze periode zelfs beter dan Bitcoin. De prijs van de cryptovaluta steeg in dezelfde periode met 30 procent. Ook op de lange termijn is de groei indrukwekkend. In 2009 overschreed de prijs van een troy ounce (31 gram) goud de grens van 1.000 dollar; In 2023 bereikte deze voor het eerst 2.000 dollar en in maart 2025 voor het eerst 3.000 dollar. Slechts enkele maanden later is de prijs boven de 4.000 dollar gekomen. Aangezien de goudprijs in Amerikaanse dollars wordt berekend, is de stijging in euro's met 37 procent iets minder snel, maar nog steeds indrukwekkend. Is het dan tijd om winst te nemen?

Wij denken van niet. Wij zien goud als een strategische positie. Naar onze mening zouden beleggers slechts ongeveer 10 procent van hun portefeuille in goud moeten beleggen. Wij hechten ook niet veel waarde aan kortetermijnprognoses. Maar er zijn enkele goede redenen waarom de stijging volkomen gerechtvaardigd lijkt:

1. Goud als nieuwe globale reservevaluta

Eeuwenlang hebben landen hun valuta's met goud gedekt, omdat het edelmetaal, in tegenstelling tot andere beleggingen, niet naar believen kan worden gereproduceerd. Tijdens de twee wereldoorlogen steeg de overheidsschuld in veel landen enorm en werd de goudstandaard op veel plaatsen afgeschaft. Na de Tweede Wereldoorlog en het akkoord van Bretton Woods werden de valutasystemen van de westerse wereld via een vaste terugkoopwaarde aan de Amerikaanse dollar gekoppeld, waarbij de waarde van deze laatste aan goud was gekoppeld.

In 1971 heeft de Amerikaanse president Richard Nixon dit systeem echter afgeschaft en vandaag de dag bestaat er een systeem van flexibele wisselkoersen. Decennialang hebben de meeste landen hun valutareserves voornamelijk in staatsobligaties belegd. Vooral Amerikaanse staatsobligaties waren erg in trek, met name bij Aziatische landen.

Als gevolg van aanhoudende geopolitieke conflicten hebben met name de Chinese en Russische centrale banken hun goudreserves de afgelopen jaren al enorm uitgebreid. Wij denken dat deze trend zich waarschijnlijk zal voortzetten vanwege de aanhoudende geopolitieke onrust. Als gevolg daarvan heeft goud dit jaar de Amerikaanse dollar (of Amerikaanse staatsobligaties) vervangen als de grootste investering voor de valutareserves van centrale banken wereldwijd.

2. Schuldencrisissen veranderen de obligatiemarkt

Lange tijd werden langlopende staatsobligaties uit westerse landen beschouwd als een uiterst veilige belegging, zelfs voor particuliere beleggers. Door de staatsschuldencrisis zijn beleggers nu echter sceptisch geworden – niet alleen in de VS, waar het recente begrotingsconflict op korte termijn waarschijnlijk heeft geleid tot een stijging van de goudprijs. Na de stijging van de rente moeten beleggers nu vier tot vijf procent betalen voor tienjarige obligaties in de VS en het Verenigd Koninkrijk. Dit maakt de schuldendienst duurder.

In continentaal Europa is de situatie niet veel beter. De hoge overheidsschuld en de onzekere politieke situatie in Frankrijk leiden tot terughoudendheid om obligaties van deze emittent te kopen. Als gevolg daarvan zijn de rendementen op bestaande Franse obligaties sterk gestegen. Ze liggen momenteel zelfs boven het niveau van Italië, dat achterblijft in de eurozone. Er lijken weinig tekenen van verbetering in de grote economieën. De schuld van de G7-landen zal de komende tien jaar waarschijnlijk nog verder stijgen. Bovendien wordt op veel plaatsen duidelijk dat de groei waarschijnlijk ook is bereikt door een soepel monetair beleid. Als centrale banken in de toekomst een restrictiever beleid gaan voeren, zal het economische momentum waarschijnlijk vertragen. Het punt waarop er geen weg terug meer is wat betreft de opbouw van schulden lijkt in sommige landen dus te zijn gepasseerd.

Dit verandert de obligatiemarkt ingrijpend. Het rendementsverschil tussen staatsobligaties en bedrijfsobligaties van emittenten met een goede kredietwaardigheid is steeds kleiner geworden. In tegenstelling tot overheden hebben 's werelds grootste bedrijven immers doorgaans een gezonde balans. Toch worden bedrijfsobligaties vanuit het oogpunt van beleggers minder aantrekkelijk wanneer er geen spread is, waardoor sommige beleggers zich gaan heroriënteren, onder meer op goud.

3. Centrale banken kunnen slechts in beperkte mate versterken

In Europa, net als in de VS, zitten centrale banken klem tussen monetaire versoepeling en inflatiebestrijding. De Amerikaanse Federal Reserve (Fed) heeft bijvoorbeeld een dubbele opdracht: enerzijds moet ze valutadevaluatie tegengaan, maar anderzijds moet ze de arbeidsmarkt ondersteunen wanneer dat nodig is. Zodra de Amerikaanse arbeidsmarktcijfers verslechteren, neemt de druk om te versoepelen toe.

In de eurozone is de Europese Centrale Bank (ECB) officieel alleen verplicht om de waarde van het geld te waarborgen. In de praktijk heeft de centrale bank zich echter ertoe verbonden alles in het werk te stellen om een nieuwe eurocrisis te voorkomen.

Voor beide economische grootmachten zullen deze beperkingen waarschijnlijk de waarde van het geld verzwakken, zodat naast de centrale banken ook steeds meer particuliere beleggers op zoek zijn naar een harde valuta, zoals goud. Dit biedt potentieel, vooral omdat particuliere beleggers, ondanks de goudhype tot nu toe, in een langetermijnvergelijking tot nu toe relatief weinig in edelmetalen hebben geïnvesteerd.

4. Geopolitieke onzekerheden zijn gunstig voor de goudprijs

Oorlogen in het Midden-Oosten en Europa maken beleggers onrustig. In plaats van globalisering zien we nu een toename van geopolitieke conflicten. Het grillige (tarief)beleid van de Amerikaanse president ondermijnt ook het vertrouwen, omdat de gevolgen van veel maatregelen moeilijk te voorspellen zijn. Deze onzekerheden in verband met het beleid van Donald Trump verlammen het beleggingsgedrag.

In het verleden is de goudprijs in tijden van crisis sterk gestegen. Zelfs na de ineenstorting van Bretton Woods in 1971 steeg de goudprijs. Pas in 1979 – tijdens de tweede oliecrisis en de revolutie in Iran – was er echter een stijging die even sterk was als de huidige. Destijds verdubbelde de goudprijs van 225 naar 512 dollar.

5. Chinese investeerders ontdekken goud

Al tientallen jaren wordt het grootste deel van het sieradengoud in de wereld verkocht in India en China. Gezien de vastgoedcrisis en de bearmarkt van de afgelopen jaren ontdekken steeds meer Chinese beleggers goud als belegging. In het kielzog van de sterke stijging van de goudprijs verdienen goudmijnbedrijven daar ook steeds meer geld. De marktkapitalisatie van Zijin Mining, het grootste goudmijnbedrijf van China, is dit jaar gestegen tot meer dan 100 miljard dollar. Er is dus niet alleen wereldwijd een hype rond goud, maar ook rond goudaandelen.

Al met al zijn er verschillende goede redenen voor een verdere stijging van de prijs van het edelmetaal. Al vele jaren stijgen de prijzen van activa in Duitsland aanzienlijk sterker dan de consumentenprijzen. De waarde van veel onroerend goed, bedrijfsaandelen en goud is aanzienlijk gestegen. Het loont dus om in reële activa te beleggen. Goud is daar een van.